حسن چمنیان مربی بزرگان فوتبال مشهد بوده است 
اشعار فاطمه در کتاب گزیده شعر خراسان به چاپ رسیده است 
نگار قربانی؛ دختر مدال‌آور «فرخد»
نگار قربانی قهرمان رشته کاراته و از امید‌های محله گاز است. یکی از آرزو‌های این دارنده کمربند قهوه‌ای این است که مدرک مربیگری‌اش را بگیرد و برای کودکان و نوجوانان ساکن فرخد، کلاس هنر‌های رزمی برگزار کند.
نگار قربانی، هفده‌ساله، قهرمان رشته کاراته و از امید‌های محله گاز است. او با افتخار می‌گوید که بیشتر سال‌های کودکی و نوجوانی‌اش را در روستای فرخد گذرانده است. یکی از آرزو‌های این دارنده کمربند قهوه‌ای این است که مدرک مربیگری‌اش را بگیرد و برای کودکان و نوجوانان ساکن فرخد، کلاس هنر‌های رزمی برگزار کند.
او آینده را طوری روشن و با امید و اطمینان ترسیم می‌کند که انگار آن را در‌برابر چشم‌هایش می‌بیند.
-چه شد که جذب کاراته شدی؟
در خانواده و اطرافیان من، کسی اهل ورزش نبود. کلاس هشتم بودم که برای کلاس‌های اوقات فراغت تابستان، اتفاقی به کلاس کاراته رفتم. بعد‌از مدتی تمرین، مربی‌ام گفت «تو استعدادش را داری، ادامه بده.» در هر مسابقه منطقه‌ای شرکت می‌کردم، مقام اول یا دوم را به دست می‌آوردم. قبلا در رشته‌های دیگری هم کار کرده بودم و در آنها هم خودم را خوب نشان دادم.
-چه رشته‌هایی؟
والیبال و شنا. الان در‌کنار کاراته، تکواندو هم تمرین می‌کنم، چون کاراته، المپیک ندارد و هدف من، شرکت در مسابقات المپیک است.
-چند روز در هفته تمرین داری؟
از تیر امسال، برنامه‌ام این طور شده است که همه روز‌های هفته به باشگاه بروم و آنجا هر روز بین ۹۰ تا ۱۲۰ دقیقه تمرین کنم.
-زیاد نیست؟
چرا هست، اما من می‌خواهم حتما در مسابقات انتخابی تیم ملی که آذر امسال برگزار می‌شود، شرکت کنم و انتخاب شوم.
-وضعیت درسی‌ات چطور است؟
امسال پایه دوازدهم رشته انسانی هستم. وضعیت درسی‌ام متوسط است و اصراری ندارم به اینکه نمرات بالایی به دست بیاورم.
-ورزشکار شدن چه تأثیری در برنامه و سبک زندگی‌ات داشته است؟
زندگی‌ام نظم پیدا کرده است و وقتم را با گشت‌وگذار در فضای مجازی، تلف نمی‌کنم. قبلا ساعت ۲ تا ۳ نیمه شب می‌خوابیدم، اما الان ساعت۹ شب می‌خوابم. وقتی حرفه‌ای ورزش می‌کنی، حتی غذاخوردنت هم تغییر می‌کند و اشتهایت بهتر می‌شود. من غذا‌های سالم می‌خورم و از فست‌فود و خوراکی‌هایی که خیلی از نوجوان‌ها دوست دارند، استفاده نمی‌کنم.
-از افتخاراتی که به دست آورده‌ای بگو.
تا الان هفت‌مقام کشوری و استانی به دست آورده‌ام. جدیدترینش، مسابقات کشوری بود که شهریور امسال به یاد شهدای جنگ دوازده‌روزه در بجنورد برگزار شد و رتبه اول و مدال طلا را به دست آوردم.
-مشوق اصلی‌ات کیست؟
در درجه اول پدرم که همه هزینه‌های ورزشم را جور می‌کند و دائم می‌گوید که نگران هیچ‌چیز نباشم و فقط به موفقیتم فکر کنم. شیهان نسرین گلی‌آور، مربی‌ام، مشوق بعدی‌ام است که هر‌روز زیر‌نظرش تمرین می‌کنم.
-از آرزو‌های ورزشی‌ات بگو.
به‌جز قهرمانی در مسابقات جهانی، به فرخد هم فکر می‌کنم. در روستایی که من بزرگ شدم، امکانات به‌اندازه شهر نیست. دلایل زیادی هست برای اینکه بچه‌ها از درس و مدرسه زده شوند و نخواهند ادامه تحصیل بدهند. من دلم می‌خواهد مدرک مربیگری‌ام را در کاراته و هنر‌های رزمی دیگر بگیرم و با بچه‌های فرخد، تمرین کنم. چون مطمئنم با‌استعداد هستند و دوست دارم که ورزش برایشان یک تفریح سالم و آینده‌دار باشد.
* این گزارش یکشنبه ۲۰ مهرماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۳۴ شهرآرامحله منطقه ۳ و ۴ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
